Onderstaande tekst is geschreven door een lieve vrouw ( Ik noem haar maar even "Karin") die mij twee jaar geleden voor het eerst appte. Ze schreef me vorige week deze brief met de vraag of ik hem kon plaatsen ergens zodat iedereen hem kan lezen;) Dank je wel hiervoor lieve "Karin"!
Mijn reis naar het vuur
Daar zat ik dan, bijna 2 jaar na mijn burn-out. Psycholoog, mindfulness cursus, sporten, rust nemen, alles doorlopen.
Mijn lijf voelde beter, mijn hoofd was weer wat rustiger, ik deed weer mee. Maar ergens voelde ik me nog steeds leeg, passieloos en de gedachte “is dit het nou“ bleef zich in mijn hoofd herhalen.
Toen kwam er een vriend, die ik al een tijd niet had gezien, op bezoek. Hij had een soort glow, iets wat ik nog niet eerder bij hem had gezien. Hij was aan het vertellen, zat heerlijk in een flow, sprak zelfverzekerd, andere baan, meer energie. En ik zei: Dat wil ik ook!!! Hij vertelde dat hij bij Danielle al een aantal keren was geweest en hem dit goed deed. Met in mijn hoofd, dit wil ik ook, maakte ik al gauw een afspraak. Spannend, wat is dat dan, een healing, coaching gesprek, wat kan ik verwachten??
Enfin, met duizend en 1 gedachtes, maakte ik een afspraak. In het tuinhuisje achterin de tuin moest ik zijn. En daar stond ze in de deuropening al te wachten. Ik werd meteen hartelijk ontvangen en voelde me daar in het tuinhuisje met Danielle gelijk op mijn gemak! Anderhalf uur later stond ik weer buiten, in een buzz…
Niet over nadenken, blijf maar even in deze bubbel. Alles was zachter, inzichten. Dagen erna werkte het nog door. Dit voelde goed, hier wil ik meer van, klankreizen volgden, cacao ceremonie, vrouwencirkels, met alles wat ze aanbood wilde ik me onderdompelen. Er was iets aangeraakt in mij. Maar met de o zo fijne verzachtende energie, werden ook andere stukken aangeraakt, verdriet, woede, angst… maar met de fijne, duidelijke en verhelderende begeleiding van Danielle mocht en kon ook dit er ineens zijn. En dat heb ik geweten. Op de bank zittend liepen de tranen, gedachteloos… het was een waterval, het bleef maar stromen. Alles kwam eruit. En wat een bevrijding was dat. Het mocht en kon er allemaal zijn.
En dan nu… naar highs and lows, door inzichten, keuzes makend en tijd heb ik mijn passie weer gevonden, er brandt weer een vlammetje in mij. Ik kan weer oprecht genieten van alles. En natuurlijk is het niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar het brengt me niet meer van mijn stuk als het even anders loopt, tegenslag, emoties, oftewel het leven. Ik heb mijn ritme gevonden met luisteren naar mijn gevoel, wanneer mijn lijf weer even de behoefte heeft om ondergedompeld te worden in een klankreis. Wanneer ik het even rustig aan mag doen. Luisteren naar mezelf.
Ik deel mijn verhaal, omdat ik iedereen die vast zit en zich herkent in dit verhaal, dit ook gun. Soms hoef je het niet alleen te doen.
Reactie plaatsen
Reacties